کوه نوردی ( mountaineering ) که در اروپا Alpinism نامیده می شود ، ورزش ، حرفه یا تفریح صعود یا بالا رفتن از کوه ها می باشد. کوه نوردی شکل خطیر تر پیاده روی در طبیعت است ؛ که در آن شخص باید راهپیمایی های طولانی را در ارتفاعات بلند انجام دهد. این فعالیت هوای آزاد با وجود سخت ترین بودن ، رضایت بخش ترین هم می باشد.

دلایل زیادی برای مشتاقان به کوه نوردی وجود دارد. این ورزش توانایی ها و مهارت های فرد را به مبارزه می طلبد ؛ همچنین راه عالی برای همراه بودن با طبیعت است. کوه نوردان ، کوه نوردی را به عنوان شکلی از آرامش و ورزشهم می یابند.اما معمول ترین هدف افرادی که به کوه نوردی می روند حتی زمانی که این فعالیت شدید و خطرناک هم می تواند باشد ، پاداش داشتن چشم اندازی نادر و عالی است که با رسیدن به قله تجربه خواهند کرد.

سه شکل اساسی کوه نوردی وجود دارد که به شرایط مسیر بستگی دارد. اولین اینها صخره نوردی یا rock-craft است که در بین کوه نوردان آماتور بسیار محبوب است. این شکل از کوه نوردی در بردارنده شیب های صخره ای و بهمن ها می باشد. شکل دوم کوه نوردی ، برف و یخ نوردی یا snow-craft است که بیشتر برای کوه نوردان مجرباست. این نوع کوه نوردی بسیار خطرناک است چون در بردارنده مسیرهای همراه با یخچال های طبیعی است. وسایل مخصوص و آگاهی از شرایط برف و یخ بسیار مهمهستند. در آخر ، کوه نوردی مختلط ، مسیر های صخره ای و یخی دو نوع اول را با هم ترکیب می کند و آن راتبدیل بهمشکل ترینشکل کوه نوردی می کند.مسیرهای خطرناکی که کوه نورد در این مسیر باید با آن مواجه شود، او را ملزم می سازد که آموزش و تجربه کافی داشته باشد.

با وجود این که جراحات و حوادث در کوه نوردی امری عادی است ، با این حال داشتن یک کوه نوردی لذت بخش ممکن می باشد. از طریق آماده سازی ها ، آموزش مناسب ، آمادگی جسمانی خوب می توان از مشکلات اجتناب کرد. همچنین بهترین روش کوه نوردی به صورت گروهی است ، چون به هنگام وقوع حادثه ای غیر منتظره ، فرد می تواند به گروه کمک کند. به علاوه ، تجربه هنوز هم بهترین معلم حتی در کوه نوردی می باشد. به غیر از آن ، پیوستن به گروه های کوه نوردی و خواندن کتاب ها و مقالات کوه نوردی هم برای آغاز ماجرای تان بسیار مفید هستند.

منبع : www.abc-of-mountaineering.com

مترجم : فریدون شیرمحمدلی