چاه غار انگره مینو

نوع غار : کشف شده

نام (های) غار : انگره مینو

 Angareh Minu : نام فارسی غار بصورت لاتین

 30˚ 19' 15.3" : (N)  عرض جغرافیایی دهانه غار

 52˚ 02' 38.5" : (E)  طول جغرافیایی دهانه غار

ارتفاع دهانه اصلی از سطح دریا : 2430 متر

 Etrex : نوع جی پی اس

تعداد دهانه غار : 1 دهانه

استان : فارس

نزدیکترین شهر : سپیدان

نزدیکترین روستا : انگره مینو

نشانی محل غار : 5 كيلومتری شهرستان سپيدان، بعد از ورود به جاده فرعی شش پير و برشنه به سمت روستای دلخون ميرويم و بعد از رسيدن به دو راهی دلخنون راه را به سمت چپ به طرف بهشت مكان ادامه ميدهيم و ۱۰ كيلومتر بعد از ۲ راهی روستای انگره ميرسيم.

طول غار : حدود 20 متر

عمق غار : 100 متر

توضیحاتی درباره نوع غار : غار از نوع چاه غار بوده و آهکی در اثر عوامل طبیعی رخ داده است

جانداران داخل غار : خفاش که بروی سنگها راه میرفت

کشفیات درون غار (اشیاء یا ابزار تاریخی، استخوان انسان یا جانور، ...) : هیچ چیزی ندارد

توصیف سختی غار برای پیمایش : از اول مسیر فنی است

تاریخچه اکتشاف چاه غار انگره مینو

بهار و نیمه تابستان سال  69   گذشته بود و ما با تمرینات زیادی که از ابتدای سال داشتیم به همراه تنی چند از دیگر اعضای گروه(گروه کوهنوردی آرش شیراز) موفق به برگزاری ادامه اکتشاف( سرداب سیاه) شدیم .   سرداب سیاه نامی بود که توسط گروه نخست اکتشاف،  بر روی غار گذاشته شده بود و ما تصمیم گرفته بودیم برای ادامه اکتشاف و تکمیل آن اقدام کنیم. گروه اکتشافی  ما هر چه را که  داشت را در طبق اخلاص گذاشته تا لوازم فنی ناقص اکتشاف غار آماده شد.

برنامه را از جاده اصلی سپیدان(روستای برشنه) آغاز کردیم و تا خود روستای انگره که حدود 22  کیلومتر جاده خاکی و بدون خودرو بود را پیاده طی کردیم . با انگیزه ای که داشتیم ، گرمای هوا و وزن تجهیزات در همنوردان خستگی ایجاد نمیکرد تا آن که به روستای انگره و مردمان میهمان نواز آن رسیدیم ؛ در خانه شادروان ارشدی که آن زمان خوشبختانه در  قید حیات بودن استراحتی کوتاه کردیم( وی کسی بود دهانه غار را در سال64 به کوهنوردان گروه کوهنوردی آرش شیراز نشان داده بود) پس از خداحافظی با نیم ساعت کوهپیمایی به دهانه غار رسیدیم و پس از جمع آوری و طبقه بندی تجهیزات و ایجاد اولین کارگاه در دهانه ی چاه غار، نفرات با اولین فرود  (17 متری) وارد غار شدند

پس ازبازدید اولیه ی اطراف و عبور از پله غول، تراورس (سمت جنوب شرقی) کارگاه دوم را ایجاد کرده و با یک فرود  2  مرحله ای و بازدید چاه چکمه ای و چاه نباتی خود را به جزیره مروارید رساندیم(این مکان یکی از دو جای مناسب استراحت در این غار می باشد(مکان دیگر پس از فرود 17 متری نخست می باشد))

 پس از استراحتی کوتاه و صرف تنقلات کارگاه سوم را برای فرود در چاه آخر ایجاد کردیم این چاه با  2  دهانه و ریزش آب تا این زمان اکتشاف و بازدید نشده بود. اولین نفر شهریار وارد این چاه شد و پس از آن باقی نفرات و یکی از ما بالای کارگاه ماند تا اقدامات ایمنی و غار نوردی تکمیل گردد.

 ادامه اکتشاف این غار تا انجای کار خسته کننده بود و حدود 8 ساعت طول کشیده بود ، به این دلیل تصمیم به بازگشت گرفته شده و از ادامه اکتشاف و بازدید در سمت شمال غربی خود داری گردید.

  همه با صعود میمونی خود را به دهانه ی ورودی غار رساندیم 12 ساعت گذشته بود وزمان از نیمه شب گذشته  بود پس خود را به چادرها رسانیدیم و استراحت کردیم صبح حدود ساعت 10 تجهیزات را جمع آوری کردیم و راهی بازگشت شدیم. تمامی راه را درگرمای هوا تا لب جاده اردکان را پیاده  برگشتیم در بین را گرما زدگی یکی از همنوردان موجب اندکی نگرانی ما و توقف کوتاهی گردید و پس از رفع مشکل و حرکت پیاده ما  هماهنگی برنامه بعدی اکتشاف و نام گذاری نام غار از سرداب سیاه به نام انگره(که نام روستای محدوده غار است) و سپس اظافه کردن پسوند مینو که در جای خودتوضیح داده خواهد شد(*) را در بین راه به مشاوره گذاشتیم.

دومین برنامه ادامه اکتشاف این چاه غار در تابستان  70   با هماهنگی هیات کوهنوردی وقت در تهیه تجهیزات و هماهنگی با تربیت بدنی اردکان(مرکز شهرستان سپیدان ) برای سرویس خودرویی که این مورد توسط خود شخص مدیر تربیت بدنی اردکان که آن زمان به عهده آقای تورج موید بود انجام گرفته شد.

این برنامه که به صورت یک و نیم روزه انجام گردید با استفاده از تجربیات سال پیش و امکانات بیشتر برگزار شده بود برای ما همچون یک صعود بین المللی ارزشمند بود.

پس از بدرقه خودروی که ما را تا روستای انگره رسانده بود .تجهیرات سنگین  را به دوش کشیدیم  و همچون سال قبل سری به خانه شادروان ارشدی زدیم با پیشباز گرم خانواده  وی و صرف چای تازه و گذاشتن لوازم غیر ضروری در آن جا ، حرکت به سمت غار را شروع کردیم .

همچون سال پیش کارگاه فرود اول نصب و یکی یکی وارد شدیم. ولی این بار سعی در بازدید و ادامه اکتشاف چاه غار سمت شمال غربی بودیم پس از نصب کارگاه دوم بر روی بلوکه کف غار شاهین فرود و تراورس را تا دهانه چاه اکتشاف نشده انجام داد و سپس من نیز خودم را به او رساندم و کارگاه سوم ایجادگردید یک طناب 40 متری به درون چاه ریخته شد با بررسی پیش از فرود مشخص شد که طناب کوتاه است طناب را بالا کشیدیم و یک طناب 40 متری دیگر به آن متصل کردیم. شاهین هم چون همیشه آماده فرود بود فرود را آغاز کرد . این فرو 60 متر طول داشت و پس از فرود به کف این چاه که با  شیبی زیاد و پر از سنگ ریزه که تا حدود 15 مترادامه داده ،پایان می یافت.

پس از صعود 60 متری و نفس گیر شاهین ، طناب و مرکز ثقل کارگاه را جا به جا کردیم و طناب فرود را در چاه آبشار قرار دادیم این بار نفر اول من بودم که فرود می رفتم و آبشار را با خیس شدن در زیر آن لمس کردم.

 در این مسیر از جلو 2 دهانه فرعی و انشعابی غار عبور کردم تا به کف این چاه رسیدم ، همه آبهای جاری به دهانه ای در کف غار وارد می شد که تا بالای آن پر از آب مواج بود به شکلی که این دهانه نشان از ورودی یک سفره زیرزمینی آب میداد که دیگر امکان پیشرفت را برای ما می بست با فرود شاهین به این چاه من مسیر را صعود کردم و خودم را به دهانه های فرعی بین را رساندم ؛ با توجه به تنگ بودن مسیر با چکش اندکی از آن را تراشیدم و با سختی و سینه خیز وارد آن شدم در این بخش از کار یک تالار کوچک را بررسی کردیم  که اگر از دیگر دهانه وارد آن می شدیم باز به این جا می رسیدیم .

پس از بازدید و گرفتن چند عکس از این چاه صعود کردیم و سپس خود را به دهانه ورودی رساندیم

( لازم به یادآوری است چند سال بعد و هم زمان با خشک سالی یکی از برنامه ها را مختص به بررسی چاه آبشار قرار دادیم و موفق به ادامه اکتشاف دهانه به نظر سفره زیرزمینی شدیم که فقط مجرای آبی با دهانه چاه مانند بود  با چند تالار کوچک و  خروجی های کوچک آب و اتمام چاه ).

لازم به یادآوری می باشد در آن زمان نه از تجهیزات کارآمد امروزی خبری بود نه از اس ار تی بویژه تمامی طناب های ما از نوع دینامیک و بسیار کارکرده بود و این که تعدادی از تجهیزات هم دست ساز خودمان و یا دیگر دوستان بود از هارنس گرفته تا کوله غار ابزار حمایت و میانی های ثابت و غیر ثابت تنها چیزی که تا حدی نو و جدید بود (یومار) بود و بس.

مکتشفان گرامی این چاه غار شامل آقایان : (شاهین عارف نیا)،(احمد رضا دیهیم)،(شهید بزرگوار حمید رضا دیهیم )؛ ( حمید رضا (شهریار) ایزدی)،( بهرام رحیمی نژادیان ) ،( جواد مزعل زاده)،(جمشید واقفی)،( وحید فقیهی )، (حسین قربانی)، ( پاتریک سوکیازیان) ،( نادر کرمی) بودند.

تهیه ونگارش: نادر کرمی

مهر 1391

توضیح دلیل انتخاب نام این چاه غار به نام  انگره مینو(*)

در تاریخ باستان ایران نام انگره قدمت زیادی دارد و مسلم است که نام روستای انگره بدون دلیل انتخاب نشده است و با توجه به وجود این غار در محدوده این روستا و داشتن نام محلی و مکانی و توام با تفکیک نام ؛ مینو ؛ به این چاه غار اضافه گردید تا هم  به ریشه تاریخی  نام این روستا پایبند بوده باشیم و هم این که نام این غار گواهی موجودیت غاری در محدوده این آبادی باشد. در اساتیر آمده است

((سپنتا مینو به چم نیرو یا خوی نیکی و انگره مینو نیرو یا خوی بدیست. بنابر تعالیم اشوزرتشت گیتی تنها جای خوشی و نیکی، یا سرای اندوه و زشتی نیست. غم و شادی و نیکی و بدی در جهان بهم آمیخته و همان اندازه که زیبایی و خوبیهای آن ما را شاد و زندگی ما را خوش و خرم میسازد، زشتی و بدیهای جهان نیز ما را رنج داده افسرده می کند. 
آن دو گوهر همزادی که در آغاز آفرینش در عالم اندیشه پدیدار شده اند یکی نیکی است در اندیشه و گفتار و کردار و دیگری بدیست در اندیشه و گفتار و کردار، از میان این دوراه مرد دانا باید نیک را برگزیند نه زشت را. هنگامی که این دو گوهر به هم رسیدند زندگی و مرگ پدید آمد و از میان این دو گوهر بدکاران نیک را از بد تمیز نداده فریب خوردند و زشت ترین اندیشه را برای خویش برگزیدند. آنگاه از روی خشم برخاسته تا زندگی آدمیان را تباه کنند ولی پیروان راستی که همیشه با کردار نیک خود خواستار خشنودی اهورامزدا هستند خرد مینویی یعنی اندیشه نیک را که با زیور ایزدی آراسته است اختیار نمودند.
 هنگامی که کیفر اهورایی برای گناهکاران فرا رسد و هومن (اندیشه نیک) به فرمان اهورامزدا کشور جاودانی را برای آنانی بیاراید که دروغ را دربند نموده به دست راستی سپرده اند. بشود که نیروی ایزدی و پاک منشی و راستی به یاری مردم شتافته و درستی و محبت به کالبد انسانی پایداری و ثبات بخشد تا با برگزیدن راستی و نیکی در آزمایش روز واپسین به پاداش نیک رسند زیرا هنگامی که حساب روز واپسین فرارسد دوستداران راستی به پاداش نیک و یاران دروغ به سزای بد خواهند رسید)).

 رونوشت گردیده است.http://zartosht.mihanblog.comاین بخش از توضیح گزارش از وبلاگ

گزارش پیمایش چاه غار انگره مینو(شهریور1391)

سرپرست: فریدون خسروی

مسئول فنی: شاهپور امرالهی

عکاس: میثم علی ویسی

شرکت کنندگان: فریدون خسروی، شاهپور امرالهی، شرکان شریفی،

سید حسین حسینی نیک، میثم علی ویسی، پیمان عزیزی

بعد از ظهر پنجشنبه مورخ 23/06/1391 به اتفاق پنج تن از همنوردان گرامی بسمت روستای انگره از توابع شهرستان سپیدان حرکت کردیم. بعد از حدودا 2 ساعت به روستای خوش آب و هوای انگره رسیدیم. خودرومون رو توی حیاط یکی از اهالی مهمان نواز روستا پارک کردیم و پس از دریافت یک سری اطلاعات راجع به محل دهانه بسمت اون به حرکت کردیم. هر چند قبلا کروکی دهنه و غار رو از آقای کرمی گرفته بودیم.

طبق گفته اهالی روستا باید پس از 20 دقیقه به ابتدای شیبی که دهانه قرار داشت می رسیدیم ولی از اونجایی که بچه ها سریعتر حرکت می کردند از دهانه عبور کردند و به همین خاطر حدود نیم ساعتی طول کشید تا تونستیم دهنه رو پیدا کنیم. البته یکی از علل گم کردن دهنه این بود که آقای کرمی توی کروکی که کشیده بودند از قرار گرفتن یک درخت تنومند در کنار دهنه یاد کرده بودند که متاسفانه درخت توسط برخی افراد شکسته شده بود.

بعد از پیدا کردن دهنه قرار شد شام رو بخوریم، لباس عوض کنیم و داخل غار بشیم. حدود ساعت 8.30 بود که بچه ها بعد از آماده شدن شروع به بالا رفتن از شیب کردند و ساعت 9:00 به دهانه رسیدیم. برای رسیدن به کارگاه اول باید ابتدا یه مسیر یکی، دو متری رو بصورت دست بسنگ پایین رفت و برای ادامه مسیر در جهت شمال غرب حرکت کرد که در امتدادش یه شکاف وجود داره که به یه چاه ختم میشه و از اینجا باید مسیر رو با یه فرود 23 متری ادامه داد.

پس از فرود مسیر به دو بخش تقسیم میشه که یکی در امتداد شمال غرب ادامه پیدا میکنه و به یه چاه 60 متری ختم میشه و مسیر بعدی در امتداد جنوب شرق ادامه پیدا میکنه و به چند دست به سنگ میرسه که به جا پای غول معروف هست  و البته سنگ ها خیلی تیزی داره که باید با احتیاط از اونجا رد شد. بعد از اون به چاه دوم میرسیم. از اونجایی که چاه غار انگره دارای کارگاه اس آر تی هست دومین رل کارگاه در جهت شمال واقع شده (در هنگام فرود در سمت چپ) که پس از برقراری کارگاه میشه با یه فرود 18 متری به انتهای چاه دوم و ابتدای چاه سوم رسید. رل کارگاه سوم در جهت شرق و روبروی مسیر فرود چاه دوم قرار گرفته . البته از اونجایی که چاه سوم هم حدود 20 متر هست میشه با یه طول طناب به راحتی مسیر رو تا انتهای چاه سوم ادامه داد .

در همین جا باید اشاره کنم که در انتهای فرود چاه دوم و در سمت غرب یه چاه 18 متری دیگه قرار داره که به اون چاه چکمه میگن و بن بست هم هست. بعد از اتمام چاه سوم به جایی می رسیم که به علت داشتن چکیده های کوچولو و زیباش بهش جزیره مروارید میگن.

پس از ادامه مسیر در جهت شمال غرب و طی کردن یک شیب سه چهار متری، در جهت غرب و سمت چپ یک دهانه بسیار تنگ قرار دارد که ورودی چاه چهارم می باشد و کارگاه چهارم در ابتدای همین ورودی قرار گرفته. همین جا باید به این نکته اشاره کنم که رل این کارگاه فرسوده بوده و در هنگام فرود این رل شروع به حرکت می نماید. به همین خاطر باید با استفاده از بلوکه های اطراف یک کارگاه پشتیبان نیز برای کارگاه اصلی برپا کرد.

پس از اتصال طناب به ابزار فرود و ورود به دهنه شما در حالت معلق در چاه چهارم قرار دارید که طول این چاه حدود 50 متر هست و در انتها به حوضچه های آب زیر آبشار ختم میشه. درصورتی که نخواید وارد حوضچه ها بشید. می تونید با یه تراورس به طاقچه های بالای حوضچه ها برید. هرچند که دیدن حوضچه ها خالی از لطف نیست.

بعد از بازید از چاه چهارم و تجدید قوا یکی یکی شروع به برگشتن کردیم و نهایتا ساعت 9 صبح بود که از غار خارج شدیم.