نگاهي به «تنديس كوهنورد» ميدان سربند نامش «تنديس كوهنورد» است اما هركس مي‌‌خواهد قرار بگذارد مي‌گويد كنار «مجسمه». «مجسمه» بهترين نامي است كه مي‌توان با آن نشاني او را داد. «مجسمه» سال‌هاست كه آنجا ايستاده است و چشم به دوردست‌ها دارد يا شايد بهتر است بگوييم، قرار بود چشم به دوردست‌ها داشته باشد،اگر اين‌روزها ساختمان‌ها بگذارند. «مجسمه» در اين سال‌ها ميليون‌ها كوهنورد را در كنار خود ديده است. گاهي با او عكس يادگاري مي‌گيرند و گاهي بي‌ تفاوت از كنارش مي‌گذرند. «مجسمه» به راستي هيكلي ورزشكاري دارد و چهره‌اي دلنشين. كوله‌ و عصا و كفش ويژه‌ي كوهنوردان را پوشيده است و استوار ايستاده است.

اما اين «مجسمه» كيست و چه كسي او را ساخت؟ تنديس كوهنورد اينك پنجاه‌ و دو سال دارد يعني درست در سال 1338 خورشيدي در ميدان سربند در بخش دربند شميران، نصب شده است. ايده‌ي ساخت این تندیس در سال ۱۳۳۷ خورشيدي از سوی «حسن وجدان‌خوش»‌، از کوهنوردان كهنه‌كار ایرانی پیشنهاد شد. سرهنگ «بیات»، ريیس مرکز آموزش کوهستانی ارتش، با پي‌گيري‌هاي بسيار مقدمات ساخت آن را فراهم کرد و «مهام»، شهردار وقت تهران‌، 10 هزار تومان از سوي شهرداري، براي ساخت تنديس پرداخت. اين تنديس مدل «امیر شاه‌قدمی»‌، گروهبان ارتش و مربی کوهنوردی مرکز آموزش کوهستانی و مربی اسکی ایران است . سرهنگ «بيات» او را به سازنده‌ي تنديس يعني استاد «رضا لعل‌ریاحی» به براي مدل پيشنهاد كرد. سال ۱۳۳۸ خورشيدي، یک سال پس از این پیشنهاد مدل گچی آن آماده و در میدان سربند نصب شد، اما بارندگی و یخ‌زدگی زمستان همان سال‌ بود که دست و بخشی از بدن تنديس را خرد کرد. این بخش مدت‌ها با پرچم ایران پوشانده شده بود تا این‌که در سال ۱۳۴۱ با استاد «رفعتی افشار»، ريیس وقت فدراسیون‌‌، «رضا لعل‌ریاحی» تندیس سیمانی آن را به بلنداي 3 متر آماده کرد که این تنديس هنوز پا برجا است‌. در آبان‌ماه سال۱۳۵۰، بنا به پیشنهاد فدراسیون کوه‌نوردی ایران و موافقت انجمن شهر و شهرداری تهران‌، نام میدان سربند به میدان کوهنوردان دگرگون شد‌. «مجسمه» يا همان تنديس سيماني كوهنورد اينك پس از پنجاه سال بخش جداناپذير خاطرات تك‌تك ما از كوهنوردي شده است. نویسنده :مهيندخت دهنادي به نقل از :سایت امرداد