بعد از 30كيلومتر از خروجي دروازه قرآن شهر شيراز و بعد از عبور از شهرستان زرقان به پل خان ورودي شهرستان مرودشت ميرسيم. بعد از حدودا 5كيلومتر به پتروشيمي بزرگ شيراز ميرسيم و بعد از 15 كيلومتر به پمپ بنزيني ميرسيم كه سمت راست جاده چند درخت است و مشخص كننده روستاي زرگران است. سمت چپ ، روستا و سمت راست جاده ، ديواره هاي بزرگي مشخص است كه به ديواره هاي رامجرد معروف است. به راس اين ديواره و اين كوه كل تبرزني ميگويند. اگر پياده به زير ديواره ميرويد ، جلو پمپ بنزین از ميني بوس هاي خطي پياده ميشويد و بعد از 15 دقيقه پياده روي به زير ديواره ها مي رسيد.

مسير هاي زيادي از سالها قبل روي اين ديواره رول كوبي شده و مسيرها همه قديمي و تقريبا بدون اطمينان است. ديواره رامجردحدودا 10مسير داشته و 2 مسير نا تمام دارد.

تاریخ اجرا:1390/3/5 تا 1390/3/6 به مدت 1.5 روز

استان:فارس

شهرستان : زرقان

روستاي : روستاي زرگران

نام منطقه : رامجرد

وسایل رفت و آمد:مینی بوس و سواری

وضعيت آنت دهي منطقه : خوب

محل استقرار:جنب تلمبه آب

وضعيت آب : بايد به مقدار کافی با خود به همراه داشته باشیم.

فصل صعود : تابستان هوا گرم و زمستان سرد و خشك است و بهترين فصل صعود بهار و پاييز می باشد.

بلندی مسیر صعود شده:گرده 100 متری از مسیر های دیواره رامجرد (صعو کرده ای)و یک دیواره 20متری با درجه سختی 11/5(صعود قرقره)

نحوه صعود:صعود کرده در 2تیم 2 نفره و سرپرست روی کارگاه جداگانه ای با صعود و فرود میمونی نحوه کار را نظارت می کرد و یک کارگاه جداگانه برای فیلم برداری.

تعداد میانی ها:حدود 40 عدد

ابزار به کار رفته:شفت،فرند و ترای کم

وضعیت کارگاه ها:طبیعی

تعداد کارگاه ها:2عدد و یک کارگاه برای صعود قرقره

میانگین فاصله میانی ها:بین 2 تا 3متر

سرپرست برنامه:شهنام سازگار

نفرات شرکت کننده در برنامه:آقایان عزیزالله زره پوش،سروش صفی خانی،حبیب بیگی،آرمان بیات و خانم لیلا نجفی

گزارش برنامه:

گروه در ساعت 3 بعد ازظهر در ترمینال کاراندیش قرار داشت و بعد از جمع شدن افراد در ساعت 3ونیم حرکت خود را آغاز و در ساعت 5بعد از ظهر پای مسیر بودیم.

پس از استقرار کامل و کمی استراحت جناب آقای سازگار شروع به آموزش صعود کرده و ابزار گذاری و چگونگی استفاده از آنها را توضیح دادند و بعد از آن وسایل را بین نفرات تقسیم کرده و روی دیواره به صورت عملی نحوه کار گذاری استفاده از ابزار را تمرین کردیم.سپس نحوه استقرار ابزار و کارابین اسلینگ ها بر روی هارنس را تمرین نمودیم .

بعد از تاریک شدن هوا و خوردن شام خوابیدیم و صبح روز بعد ساعت 6 صبح بیدار شدیم و پس از خوردن صبحانه مختصری به پای مسیر رفته و در ابتدا سرپرست برنامه توضیحات لازم را به ما دادند و سپس به 2 گروه 2 نفره تقسیم شدیم که آقای بیگی و خانم نجفی و آقای زره پوش و صفی خانی با هم بودند. هر گروه یک طناب 50 متری داشت و طول دیواره حداقل 100 متر بود که ابتدا نفر اول صعود می کرد و نفر دوم او ر حمایت می کرد تا حداقل نصف مسیر را برود.سپس نفر اول یک کارگاه وسط دیواره میزد تا بتواند نفر دوم را حمایت کند. سپس نفر دوم صعود میکرد و ابزارهایی که نفر اول در طول مسیر کار گذاشته شده بود را جمع آوری می کرد و در حین صعود جناب آقای سازگار توسط کارگاهی که در بالای مسیر احداث کرده بود با صعود و فرود میمونی به کار افراد نظارت می کرد تا افراد ابزار را درست کار گذاشته باشند و اشکالی در کارگذاری ابزار یا کارگاه ها وجود نداشته باشد . جناب آقای سازگار در طول مسیر برای هر گروه حداقل 2 بار توسط فرود و صعود میمونی بالا و پایین می رفت تا ایمنی کاملا رعایت گردد.

بر روی دیواره 4 گروه به صورت کاملا مجزا صعود می کردند و یک کارگاه مجزا جهت فیلم برداری توسط آرمان بیات و تحت حمایت آقای سازگار کل مسیر را فیلم برداری می کرد.

بعد از اینکه همه دیواره را صعود کردند به پایین آمدیم و آقای سازگار یک دیواره 20 متری را که درجه سختی آن 11/5 و مسیری کاملا حرفه ای با گیره های ناخنی بود را جهت صعود توسط کارگاه قرقره تعیین کردند که از افراد گروه فقط آقایان زره پوش و بیات توانستند مسیر را صعود نمایند.

بعد از اینکه برنامه تمام شد سات تقریبا 4 بعد از ظهر بود و وسایل را جمع کردیم و به کنار جاده آمدیم و سوار ماشین شدیم . در ساعت 17:45 به شیراز رسیدیم.لازم به ذکر است که در این برنامه وعده خوراکی به عنوان ناهار نداشتیم و صبحانه هم بسیار سبک صرف شد.

گزارش برنامه از:آرمان بیات