🌹به نام خداوند مهربان🌹

گزارش صعود زمستانه به قله برف کرمو (دنا)

برف کرمو اولین قله رشته کوه شرقی دنا از سمت گردنه بیژن هست که به دلیل دسترسی آسان به مسیر پیمایش آن به واسطه مسیر سیسخت به سمیرم (گردنه بیژن) پیمایشی به نسبت آسان دارد.

در واقع تا ارتفاع 3200 را میشه با ماشین رفت.

اما صعود زمستانه برف کرمو بسیار متفاوت هست.

به دلیل بارش‌های سنگین در گردنه بیژن و ریزش بهمن و کوه مسیر سیسخت به سمیرم در اول پاییز هرسال با شروع اولین بارش بسته میشه و بهار سال بعد دوباره باز گشایی میشه.

 صبح 23 بهمن ماه ساعت 7 به اتفاق دو همنورد و دوست عزیز از شیراز به سمت شهرسیسخت محل شروع پیمایش حرکت کردیم صبحانه رو که از شب قبل آماده کرد بودیم  توی ماشین خوردیم تا وقت رو از دست ندیم.

ساعت 10:30 دقیقه به اول مسیر پیمایش در ارتفاع 2500 متری رسیدیم، بعد از تعویض کفش و پوشیدن گتر آماده حرکت به سمت گردنه بیژن شدیم.

هوا بسیار عالی، آفتاب گرم و لذت بخش زمستان و آسمانی کاملا آبی و چشم نواز

اول پیمایش وزن حدود 20 کیلویی کوله پشتی ها اذیت کننده بود، کوله هایی که تجهيز شده بود از وسایل زمستانه و مناسب برای مقابله با هر نوع شرایط فصل اگر چه که همیشه قدرت طبیعت از وسایل و برند تجهیزات ما بسیار قوی تر هست این تجهیزات و لوازم فقط زمانی کارایی دارن که کوه پذیرای میهمان باشد و شرایط پایداری داشته باشد. 

بعد از حدود 3 ساعت پیمایش از مسیر آسفالت که پوشیده از برف و زیرشهای کوه بود و مسیر فرعی با شیبی بالای 45 درجه به بالای گردنه بیژن رسیدیم 

استراحتی کوتاه کردیم و برای عبور از تراورس های اول مسیر لازم بود که کرامپون بپوشیم و باتوم ها جمع کنیم و از کلنگ اسفاده کنیم  

برف کوبی سنگینی داشتیم برف کاملا پودر و به اصطلاح شکری که نتیجه پایین بودن دما در هنگام بارش هست (برف خشک. زمانی که بارش در دمای منفی 5 درجه به پایین باشد) 

در طول مسیر تکه های از مسیر هم کاملا یخ زده بود. 

ساعت حدود 4 بود برف کوبی بسیار سنگین و هوا کاملا سرد شده بود، هنوز به محل شب مانی فصله داشتیم، برای اینکه از مسیر دهلیز زیر کاسه برف کرمو عبور نکنیم مسیر گرده سنگی زیر کاسه برف کرمو رو انتخاب کردیم که شیبی حدود 60 تا 65 درجه داشت. عبور از آن با کوله سنگین و کفش سنگین بسیار انرژی بر و فنی بود. 

نهایت ساعت 6 به محل شب مانی رسیدیم 

با بیل برف جای دوچادر رو در برف کندیم و چادر ها رو برپا کردیم. 

خدا رو شکر باد شدید نداشتیم شام خوردیم و آماده استراحت شدیم. 

ساعت 6 صبح دما توی چادر به 9 درجه زیر صفر رسیده بود که معمولا اخلاف دمای توی  چادر و بیرون از چادر حدود 8 تا 10 درجه هست 

ساعت 7 بیدار شدیم و بعد برف ذوب کردن و خوردن یه سوپ و گرم کردن کفش ها کنار گاز لباس صعود رو پوشیدیم و جوراب ها رو که همراهمون برده بودیم توی کیسه خواب تا گرم بمونه پوشیدیم تا پاهامون رو گرم توی کفش کنیم چون اگر جوراب سرد بپوشیم توی کفش یخ زده پاها به این سادگی گرم نمیشه و میتونه شروع یخ زدگی پاها باشه. 

پیمایش رو شروع کردیم به سمت قله شیبی بسیار تند و بازم برف کوبی اما با کوله سبک قله اذیت کننده نبود 

مسیر دست به سنگ زیر قله رو با احتیاط عبور کردیم و ساعت 10:20 دقیقه روی قله بودیم. 

سرعت باد حدود 35 تا 40 کیلومتر بود و تابلو قله افتاده بود زیر برف، با کلنگ برف رو کندیم و تابلو قله رو از زیر برف بیرون آوردیم ظاهرا تو زمستون امسال کسی قبل از ما صعود نکرده بود.

بعد از گرفتم عکس تکی و تیمی و شکر و سپاس از خداوند مهربان به سمت محل چادر حرکت کردیم تا وسایل رو جمع کنیم و حرکت کنیم به سمت اول مسیر پیمایش، قرارمون با ماشین ساعت 5 عصر بود و خدا رو شکر با گذر از همان مسیر صعود ساعت 5 عصر به اول مسیر پیمایش رسیدیم که پایان این برنامه سخت و سرار تجربه بود. 

تشکر از همه دوستان عزیز و باشگاه شیراز جوان 

سرپرست برنامه:جناب مسعود مرادی

مدیر فنی برنامه:جناب پیمان صادقی

مسئول نام نویسی:سرکار خانم زهرا ابوالحسنی

جانشین سرپرست، عکاس، گزارشگر، مسئول حمل و نقل، امدادگر، مسئول اعلام ساعت به سرپرست : محمد صفایی

کارگروه کوهنوردی باشگاه شیراز جوان