مشخصات غار غریب خانه

نوع غار : کشف شده

نام (های) غار : غریب خانه

 Qarib Khāneh : نام فارسی غار بصورت لاتین

معنی نام (وجه تسمیه) : خرفت خانه

 30˚ 36' 19.2" : (N)  عرض جغرافیایی دهانه غار

 51˚ 09' 13.4" : (E)  طول جغرافیایی دهانه غار

ارتفاع دهانه اصلی از سطح دریا : 1740 متر

 garmin 60csx : نوع جی پی اس

تعداد دهانه غار : 1 دهانه

استان : فارس

نزدیکترین شهر : نورآباد - کپن

نزدیکترین روستا : امیر ایوب

نشانی محل غار : شیراز / نورآباد ممسنی/ کپن/ روستای امیر ایوب/ کپرخانی/ارتفاعات تنگ 3 گدار

طول غار : 1650 متر

عمق غار : - متر

تاریخ نقشه برداری : 27/11/1391

اسامی اعضای تیم نقشه برداری : شاهپور امرالهی- نادر کرمی- شرکان شریفی

نام عکاس : حسین حسینی نیک و نادر کرمی

توضیحاتی درباره نوع غار : این غار طبیعی و آهکی بوده و بیشتر طول آن با گرای 140 درجه ادامه دارد در این غار 3 اسکلت (انسان.بزکوهی.پلنگ) وجود دارد که متاسفانه جمجمه انسان به یغما رفته است .این غار در زمان های گذشته خرفت خانه بوده دهانه این غار با فرودی 20 متری سپس رسیدن به طاقچه و تراورسی کوتاه قابل دسترس است . در حدود 200متر پس از دهانه چند اتاقک خشکه چین با سنگ قرار دارد که اسکلت ها نیز در همان نزدیکی می باشد احتمالا این غار طولانی ترین غار دیواره ای ایران می باشد بیشترین شیب غار 35 . درجه عرض متوسط 2 تا 6 متر است .یک چاه به عمق 6 متر در آن قرار دارد. کف غار پوشیده از گل است و گل رس بخش هایی از غار را فراگرفته است

شرحی از پیمایش و ابزار مورد نیاز : بازدید از خود غار به راحتی امکان پذیر است اما رسیدن به دهانه آن احتیاج به فرودی 20 متری دارد

جانداران داخل غار : خفاش

اطلاعات، داستانها و افسانه های اهالی در مورد غار : -

کشفیات درون غار (اشیاء یا ابزار تاریخی، استخوان انسان یا جانور، ...) : -

توصیف سختی غار برای پیمایش : کمی سخت

توضیحات دیگر : این غار در سال 1368 توسط استادان و مربیان کوهنوردی فارس کشف گردیده است و فقط در آن زمان خبر آن در روزنامه ها انتشار یافت- کاشفان اولیه آن آقایان: حمید اخگر.سعید شاهینی.هادی خادمی.نوید کوثر.اسماعیل جوانمردی.سعید ذکاوت

گزارش غار غریب خانه
برنامه ما در  نیم روز پنجشنبه  26 بهمن 91 - از شیراز با دو خودروی سواری آغاز گردید و با عبور از بلوار امیرکبیر و مکان سابق پلیس راه به شیراز بدرود گفته و مسیر جاده شیراز به قائمیه ، نورآباد(ممسنی) و کوپن که مرکز بخش سورنا از توابع شهرستان تاریخی ممسنی ادامه داده و در این مکان (کوپن) وارد جادهای فرعی(امیر ایوب) ولی آسفالته می شویم وبا طی مسافت 51 کیلو متر دیگر در این جاده کوهستانی که گاه من را یاد جاده ناندل(جاده فرعی برای رفتن به جبهه شمالی دماوند) می اندازد خود را به روستای زیبا ی امیر ایوب می رسانیم و پس ازهماهنگی مکان خواب (در امامزاده امیر ایوب) و خودرو وانت نیسان برای آمد و شد فردا و صرف شام  به استراحت می پردازیم.

پگاه روز آدینه27 بهمن - پس از خوردن صبحانه و جمع آوری سازو برگ با مراجعه وانت به مکان  ما از امیر ایوب حرکت می کنیم ؛ مسیر را در راستای شمال غرب با جاده ای خاکی و در دره ی بسیار  زیبا و جنگلی  با وجود چندین چشمه آب و رودخانه قرار دارد در ابتدای راه در سمت شمال شرقی دو قله شاخص به نام های ساورد و زرآور (بمعنی سودآور و زرر آور) با دامنه ای بس زیبا به نام ماله چه قرار داردو در راستای شمال غربی با مسافتی زیاد کوه سفیدپوش نیل(نور)چه بسیار زیبا دیده می شود رشته کوه الورز در راستای جنوب غربی با دامنه ی زیبایی به نام آب زالی خود نمایی می کند این کوه که انتهای شمال غربی آن به کل محمدی تنگ سه گدار و مکان غار منتهی می گردد.

این جاده را به سوی هدف ادامه داده و با عبور از پل رودخانه شور و گوسپند سرایی... ، در این بخش جاده سنگ لاخی تر می شود و عبور کمی سخت ، زیبایی منطقه ، کوهستان، رودخانه ، جنگل و دیدار چند سنجاب بازی گوش زمانی برای فکر به این جاده خراب به ما نمی دهد و عکس ها به یادگار ما را در ثبت این خاطرات یاری می کنند؛ تا این که به کپر خانی (مکان یورد بسیاز زیبا مشرف به جاده ، رود خانه ، و سه گدار)  می رسیم کل این جاده  حدود 8 کیلو متر بود که ما را به این بخش از راستای مسیر رسانید.
اینجا انتهای جاده است و رود های شور و شیرین به هم پیوند می خورند و برای عبور خود وارد دره سه گدار می شوند این دره به سوی جنوب غربی ادامه دارد و جناح چپ آن که به کل محمدی و الورز منتهی می گردد با تیغه ای سنگی و  روخ نمون زیبایی خودنمایی و ما را به سمت غار هدایت می کند .

برای رسیدن به این تیغه باید از رودخانه شور عبور کنیم ، آب سرد این رود و عبور از این رود خروشان حدود یک ساعت وقت ما را می گیرد ، پس از عبور از این رودخانه با صعودی در حدود 50 تا 60 متر به بالای دیواره مشرف به رود خانه می رسیم ، این مکان با سنگ چینی بلند از پایین قابل مشاهده می باشد ؛ با رسیدن به این مکان با ایجاد یک کارگاه ایمن طبیعی و ثابت  همه نفرات با تجهیز خود آماده فرود می گردند.

ابتدا آقای خسروی مسیر را فرود میروند و با عبور از کلاهکی 7 متری بر روی طاقچه مستقر می گردد.  و پس از بازبینی مسیر های مناسب تر دیگری برای فرود دیدیم که احتیاج به عبور از کلاهک نبود. که به این دلیل مسیر طناب فرود را جابه جا کردیم. تقریبا ساعت 11 بود که همه هموندان در طاقچه جلوی دهانه فرود آمده بودن  و آغار به پیماش قرار نمودند. سرپرست برنامه از قبل توضیحاتی در مورد غار و وجود بناهای سنگ چین و همچنین وجود اسکلت هایی مربوط به یک انسان، یک پلنگ و یک بزکوهی به ما داده بودند.

از همان ابتدای غار می توانستیم  آثار مربوط به زندگی انسان در غار را مشاهده نمود. در جلوی دهنه تعدادی استخوان مر بوط به فک و آرواره یک حیوان گیاه خوار بچشم میخورد که به احتمال زیاد مربوط به یک بز کوهی بود. پس از طی 200 متر از مسیر به اسکلت مربوط به یک بز کوهی رسیدیم که در سمت چپ غار قرار داشت و هنوز بصورت کامل و تقریبا دست نخورده باقی مانده بود. بعد از حدود طی 100 متر دیگر از غار به اسکلت بعدی که مربوط به یک پلنگ بود رسیدیم که البته چیزی از آن باقی نمانده بود و بعد از پیماش 70، 80 متر دیگر از غار به اسکلت یک انسان برخورد کردیم که در سمت چپ غار قرار داشت. از اسکلت انسان ستون فقرات و استخوان های قفسه سینه بصورت کامل باقی مانده بود و تعدادی از استخوان های دست و پاها بصورت پراکنده بود. اسکلت دارای جمجمه نبود، هرچند آقای کرمی گفتند که در جریان اکتشاف اولیه غار همه اسکلت بصورت کامل در محل غار قرار داشتند.
بعد از محل قرار گیری اسکلت مربوط به انسان، بنای سنگ چینی قرار داشت که بصورت چند اتاق مجزا طراحی شده بود که هر اتاق دارای ورودی جداگانه بود. دیوار بعضی از اتاق ها نیز فرو ریخته بود. البته وقتی دلیل وجود این این بنا ها در غار را  از آقای کرمی جویا شدیم، ایشان فرمودند که در پی تحقیقاتی که از محلیان منطقه بعمل آمده بود به ایشان گفتندکه در زمان های بسیار دور از این غار برای نگه داری از افراد پیر و همچنین افرادی که دارای مشکلات جسمی و روحی بوده اند استفاده میشده و به گفته محلیان این مکان را خرفت خانه می نامیده اند.
پس از بازدید از خرفت خانه شروع به پیمایش مابقی غار نمودیم. غار بصورت طونلی با عرض بین 2 تا 5 متر و ارتفاع  بین 1/5 تا 7 متر بود، البته در انتهای غار چند دهلیز وجود دارد که باید با پا مرغی از آن عبور کرد. درازای غار هم  در حدود 1650 متر بود. بطور کلی پیماش غار ساده بود و فقط چند فرار نشیب جزیی بود. از آثار طبیعی بر روی دیوارهای غار و قرار داشتن غار در دیواره مشرف به یک دره که در کف آن رودخانه پر آبی جریان دارد می توان اینگونه حدس زد که غار بر اثر یک جریان آبرفتی شکل گرفته باشد. جنس دیواره غار از نوع آهکی می باشد.
در مکان های بسیاری از غار میشود جریان هوا را بخوبی حس کرد تا جایی که باعث میشود انسان به دنبال دهانه دیگر در غار بگردد. این امر در انتهای غار بسیار مشهود می باشد و با توجه به اینکه انتهای غار بوسیله گل ولای مسدود شده، احتمال این می رود که غار دارای دهانه دیگری در قسمت انتهایی خود بوده است.
غار دارای استلاگمیت و استلاگتیت ها کمی است، هرچند بعد از پیمودن 600، 700 متری از غار به محلی از غار میرسیم که از نظر وجود این پدیده بسیار غنی می باشد که از بارزترین نشانه های آن وجود دو ستون استلاگمیتی در کنار هم است که دروازه ای را بوجود آورده است که با توجه به شکل آنها بچه های تیم نام دروازه را به این منطقه گذاشتند. بعد از عبور از این منطقه و طی کردن حدود 150 متر دیگر  به بخشی از غار رسیدیم که بر اثر ریزش سطح ناهمواری پیدا کرده بود و این قسمت نیز ریزشی ها نام گزاری شد.

کلا پیماش غار حدود 3 ساعت بطول انجامید که 2/3 آن صرف رفت و 1/3 صرف برگشت گردید. چون برخی از قسمت های غار از خاک نرم پوشید شده و در اثر گام برداری این ذرات خاک در هوا معلق میشود، استفاده از ماسک ضروری می باشد. استفاده از دستکش نیز بسیار مهم می باشد.
در طول پیماش غار بجز یکی، دو خفاش جانور دیگری مشاهده نگردید.

با گذشت حدود 3 ساعت از بازدید غار همه یکی یکی مسیر دیواره ی 20 متری را صعود کرده و پس از پایان کار همگی مسیر را پایین آمده و با همان وانت نیسان مسیر بازگشت را تا روستای امیر ایوب در پیش می گیریم و پس از تعویض پوشاک روستای امیر ایوب را ترک گفته تا بتوانیم مناطق زیبای بین راه را پیش از تاریکی هوا ببینیم در بین را با توقف کوتاهی در دهانه تنگ گجستان با گرفتن چند عکس و صرف مقداری خوراک مسیر را ادامه داده در این بخش از جاده و در راستای شمال غرب تا جنوب شرق دره ای بسیار زیبا و با دیواره هایی بلند و یک دست در نزدیکی جاده به طول حدود 20 کیلومتر قرار دارد که ما را یا دره گراندکانیون می اندازد. در پایان این روز  با عبور از روستا ها و شهر های بین را خود را به شیراز می رسانیم و برنامه را به پایان می رسانیم.
شرکت کنندگان در این برنامه:
نادر کرمی : سرپرست برنامه، عکاس برنامه و گزارشگر
فریدون خسروی : مسئول فنی
غلام حسین حسینی نیک: عکاس برنامه
مجتبی امرالهی: گزارشگر
شرکان شریفی
پیمان عزیزی
 

ویژگی های منطقه بکر و زیبای امیرایوب
روستای امیرایوب در85کیلو متری  شهر نورآباد ممسنی قرار دارد و آخرین نقطه استان فارس به حساب می آید این روستا به  روستا های پهون جلیل ودشت ودیلگون وطسوج منتهی می شود. این روستا دارای آب هوای بسیار خوب ومعتدل ومردمانی خون گرم ودلسوز ومهمان نواز می باشد .
این روستا دارای محصولات کشاورزی  جو ، گندم ، نخود ،عدس(گندی) ، خیار(بالنگ)،تماتم وبادمجون ،کدی و ....و محصولات باغی : سیب ،انار، گردو ، انگور، هلو زردآلو ، شفت آلو ، گلابی و ... می باشد جمعیت روستای امیرایوب حدود ۴٠٠ نفر در قالب یکصد خانوار بوده که در فصل تابستان به دلیل هوای مطبوع و دلنشین به 700 نفر نیز می رسد این روستا دارای  یک مدرسه راهنمایی و یک مدرسه ابتدائی است (که متأسفانه مدرسه راهنمایی از سال 1386 تا کنون به دلایل مختلف از جمله کمبود دانش آموز تعطیل است) ودارای امکاناتی نظیرآب، برق، تلفن، جاده آسفالته وپوشش ماهواره ای تلویزیونی است و اخیراً هم طرح پرورش ماهی خوشبختانه در دست اقدام است .
رودخانه معروف این روستا دو رود به نامهای رود سور(شور) و رود شیرین می باشد که رود شور از ارتفاعات کوه ساورد و دیلگون سرچشمه میگیرد ورود شیرین از منطقه طسوج ضلع شرقی کوه ساورد سرچشمه گرفته و در نزدیکی روستای امیرایوب در منطقه ای بسیار باصفا به نام دو رووه (سه گدار) به هم متصل شده  وبعد از عبورازمناطقی مانند سرآستانه(سراسخونه) و اشکفت شاه  و....به  دریای خلیج فارس می ریزد جالب اینکه فقط یک نوع ماهی  بسیار خوشمزه قباد در این رودخانه ها وجود دارد که متأسفانه در سالهای اخیر به دلیل صید بی رویه دیگر اثری از ماهی دیده نمی شود .
تنگ رود مرغزاری بسیار باصفا و دلنشین بوده و دارای چشمه های متعدد و زیبایی می باشد که در فواصل کوتاه در کنار رود شیرین از دل زمین می جوشند و تفرجگاهی مناسب برای گردش و گردشگران می باشد.
ازحیوانات اهلی این روستا می توان  به گاو ، بز ،اسب و الاغ  اشاره کرد.
ازجاذبه های گردشگری این روستا  می توان به منطقه تنگ رود ، مالچه، پرشکفت ، نر وول ،کنگلک، گوصحرا، پسکل وکوه های سر به فلک کشیده بونو و زرآورد اشاره کرد.
گیاهان موجود در منطقه امیرایوب:
درختان : بلوط ، بنه (پسته وحشی )، ارژن ، کیکم (افرا) ، خینجوک (کله خونگ ) ، صنوبر، سماق ، تمشک ، گز ، نارون ، سنجد ، انجیر وحشی(کوزیر) ، زبان گنجشک(بینو) ، پلاخور(شن ) ، زالزالک(سیسه) ، بادام کوهی ، بادام وحشی ، زرشک وحشی ، اورس (وُل ) ، گلابی وحشی (اَنگِچ ) ، گیلاس وحشی (تُگ ) ، آلبالوی وحشی (تاگ ) ، دافنه (خِشک ) ، محلب ، شیرخشت ، چنار ، بید وگردو از مهمترین گیاهان درختی و درختچه ای این منطقه به شمار می روند.
گیاهان داروئی و زیبای :
درمنه(درمه) ، بومادران( برنجاس) ، آویشن(اوریشم) ، پونه کوهی(پیهن) ، زرآبی ( چای کوهی=زراویی ) ، بابونه ، خاری ، پشموک ، توت سهری(تیتره) ، آب لیله(اولیلو) ، میخک ، چویل ، کارده ، ریواس ، پیاز وحشی (تره ) ، ختمی وحشی ، لیزک (بن سرخ ) ، کتیرا(گول کتیرا) ، گل گاوزبان(زون گووری) ، بیلهر ، لوپو ، خاکشیر و پرسیاوشان نیز از جمله گونه های دارویی منطقه زیبای امیرایوب است.